Niepublikowane zdjęcia z budowy w 2012 roku najdłuższej estakady Ziemi Lubuskiej w okolicach Świebodzina

Przypominamy świebodzińską estakadę na półmetku budowy

Budowa estakady była najtrudniejszym zadaniem inżynieryjnym na powstającej trasie. Wystarczy przypomnieć, że wybudowany obiekt przebiega nad licznymi przeszkodami: torami linii kolejowej Warszawa – Frankfurt, ulicą Poznańską, niecką jeziora Zamecko, Strugą Świebodzińską, obwodnicą drogi krajowej nr 92 (dawnej „dwójki”) i ulicą Młyńską w rejonie Grodziszcza. Aby posadowić tak potężną konstrukcję na trudnym podłożu, bagnistym i mało zagęszczonym, budowniczowie musieli wbić w ziemię aż 594 pale na głębokość 28 - 30 metrów.

To obiekt o rozpiętości przęsła sięgający około 154 metrów pomiędzy punktami podparcia. Jego łuki osiągną wysokość 22,8 metra ponad poziom pomostu

– mówił nam wówczas Marcin Muczyń, inżynier budowy. Dodał również, że wysokość obiektu, od jezdni eski do szczytowego punktu łuku, wyniesie około 30 metrów. Wiadukt stał się w ten sposób jednym z dominujących elementów krajobrazu.

W tej chwili jesteśmy na etapie montażu tak zwanego rusztu, czyli części pomostu na którym znajdzie się jezdnia. Przygotowujemy się także do montażu dwóch gigantycznych łuków, będących głównymi elementami nośnymi wiaduktu. Zostaną one zespawane na placu budowy. Waga całej konstrukcji stalowej to około 1.300 ton, natomiast ciężar całkowity wiaduktu (wraz z warstwami betonu i asfaltu) wyniesie około 3 tys. ton

– informował nas inż. Sławomir Sowiński, kierownik robót mostowych z firmy Mostar.

Dzisiaj już nie pamiętamy prowadzonych robót. Wydaje się naturalne, że wiadukt jest wyraźnym elementem miejskiego krajobrazu. Przypomnijmy sobie zatem jak powstawał!

Aplikacja jest bezpłatna i nie wymaga logowania. Oprócz standardowych kategorii, z powodu panującej epidemii, wprowadziliśmy zakładkę "koronawirus", w której znajdziesz wszystkie aktualne informacje związane z epidemią.